W przedświątecznym meczu goniącego za czołówką Spajkera z zajmującym przedostatnie miejsce w tabeli Kazuarem nie było niespodzianki. Spajker rozstrzygnął losy meczu pewnie w trzech setach mimo występu w wąskim składzie – bez zawodnika na pozycji libero i z jednym tylko zawodnikiem na ławce rezerwowych – rozgrywającym.

Na meczu z Kazuarem zabrakło dwóch zawodników Spajkera – na szczęście absencje nie były spowodowane kontuzjami, a przedświąteczno-służbowymi obowiązkami. Obaj obecni rozgrywający zagrali dokładnie po półtora seta, a ich zamiany nie miały istotnego wpływu na jakość gry w poszczególnych partiach, trudno więc któregokolwiek z nich w tym meczu obsadzać w roli typowego zmiennika – ot, po prostu dla obu na raz na boisku miejsca nie ma ;) Mecz przebiegł w spokojnej atmosferze, bez zbędnych nieporozumień, a grze drużyn przyglądała się z galerii niewielka grupka widzów.

Z punktu widzenia Spajkera mogę powiedzieć, że choć mecz zaliczyliśmy zdecydowanie do najłatwiejszych dotąd spotkań sezonu, to jednak podeszliśmy do gry z pełną koncentracją – by nie dopuszczać do głosu złych skłonności do tracenia seriami punktów gdy wynik wcale jeszcze nie jest pewny. W dwóch pierwszych setach w pełni nam się udało – wygraliśmy oba zdecydowanie, w punktach do kilkunastu. W trzecim secie jednak już tak pięknie nie było, przeciwnicy podgonili nas chyba do stanu 20-22 w końcówce. Na szczęście w porę udało nam się poprawić grę i zakończyć spotkanie już w tym właśnie trzecim secie. Nie bez pomocy gospodarzy, którzy popełniali sporo błędów i po takim też błędzie zakończył się ten mecz.

Ogólnie można powiedzieć, że udało nam się zagrać spokojnie i skutecznie, na w miarę przyzwoitym poziomie. Na szczęście pomimo przemeblowanego składu nie pojawiły się poważniejsze deficyty w odbiorze zagrywki (może nie szczególnie też trudnej, ale i tak obawy o odbiór pewne można było mieć).
Główną bolączką Kazuara jest duża liczba błędów własnych – sporo zepsutych zagrywek oraz częste sytuacje, gdy zawodnik atakujący piłki niedokładnie dograne zupełnie psuje atak, zamiast spokojnie przebić piłkę na stronę przeciwnika. Dodatkowo sporo błędów dotknięcia siatki podczas bloku. Grając w ten sposób trudno drużynie złapać dobry rytm gry w kolejnych akcjach i wypracować korzystny wynik. W odbiorze Kazuar miewał kryzysy, ale też niekiedy z trudniejszymi zagrywkami grających bez presji, a więc i częściej ryzykujących zagrywką, zawodników Spajkera gospodarze radzili sobie nieźle.

Wydaje mi się, że zespół Kazuar ma potencjał, żeby wywalczyć utrzymanie w trzeciej lidze. Będzie na to szansa jeśli zawodnicy poprawią choć część elementów, w których w tej chwili popełniają niewymuszone błędy, a to przecież da się osiągnąć intensywnie ćwicząc. Niestety nie wiem jakie warunki do treningu ma Kazuar, więc na ile taka sytuacja jest możliwa nie potrafię ocenić.

Wspomnę jeszcze, że pierwszy raz miałem okazje grać w hali SP 10. Sala całkiem przyjemna do gry – sporo miejsca wokół boiska, może nie najwyżej zawieszona konstrukcja dachu, ale da się grać. Jedyny poważniejszy mankament to nienajlepsze oświetlenie (mówiąc krótko: jest ciemnawo). Taki problem istnieje niestety w niejednym obiekcie w którym rozgrywane są mecze ligi SALPS. W naszej hali na Bukowym też niestety rok po roku jest chyba coraz ciemniej ;)

Ponieważ kończąc spotkanie z Kazuarem dobrnęliśmy szczęśliwie do przerwy świątecznej w rozgrywkach SALPS życzę już dziś wszystkim uczestnikom rozgrywek, sędziom i kibicom wesołych Świąt i pomyślności w zbliżającym się roku 2010.