DejaVu to ciekawa formacja, z zaskakująco dużym potencjałem, ale zbyt często zdarzają się im przestoje. Schodząc z boiska, jak zwykle dało się słyszeć: „to nie był najlepszy mecz w naszym wykonaniu”. Prawda to. Niewiele brakowało, a zdziesiątkowane Kamikaze udzieliłoby przykrej lekcji skonsternowanemu przeciwnikowi. Czemu więc mimo wszystko osiągnęli korzystny wynik?

Kamikaze znów otarło się o walkowera, ale ostatecznie mecz się odbył z lekkim opóźnieniem. Wynik łudząco podobny do pierwszej konfrontacji, prawdopodobnie obstawiony dokładnie taki przez typerów, ale gra z goła inna. Gospodarze bez atakujących i środkowych skupili się na grze w polu i zmusili do tego samego przeciwników. Szybko okazało się, że znaczna przewaga siły DejaVu na nic się nie zda w tym spotkaniu i pierwszego seta oddali bez ikry. To, co podcięło im skrzydła w pierwszym secie skrupulatnie obrócili przeciwko gospodarzom w drugim i zasłużenie go wygrali. Powtórzyli tą taktykę w trzecim secie dodając atak ze środka. To kompletnie rozbiło Kamikaze, które zupełnie nie potrafiło odnaleźć się w tej nowej strategii gości, a brak odbioru doprowadził od początku do stanu 0:14. Tym razem Kamikaze odrobiło lekcje i przegrupowało siły na czwartego seta. To była najciekawsza partia. Dramatyczna końcówka, gra na przewagi i mnóstwo emocji. Gospodarzom zabrakło sił, aby wywalczyć tiebreaka i mecz padł łupem DejaVu.