We wszystkich trzech setach wynik pływał jak Trałowiec po falującym Morzu. Wydawać mogłoby się, że Morze prowadzi wyrównaną walkę, ale JW. kontrolowała spotkanie od początku do końca, a uświadomił mi to dopiero trzeci set.

Choć młodzież gra znacznie lepiej niż w zeszłym roku, to jednak było za mało na stare wygi. Trener w pierwszym secie zwietrzył szansę na pozytywne rozstrzygnięcie i dwa razy brał czas, żeby wybić z rytmu Wojskowych i dać swoim podopiecznym konstruktywne uwagi.

Dopiero wprowadzenie Marka Subocza na parkiet, znacznie poniosło poziom ataku KS Morza Bałtyk i raz po raz ten młody siatkarz łapiąc piłkę na zasięgu, psuł krew przeciwnikom. Zdecydowanie najlepszy zawodnik Morza, jeśli nie całego spotkania.

W JW. 1749 najlepiej zagrał Marcin Kuklicz, ale na jego szybką rękę musieliśmy poczekać aż do trzeciego seta. Nie wiem, czy dopiero się dogrzał, czy zatracił się w mocnym i precyzyjnym ataku, bo zdziwiony schodził z boiska pytając: „to już koniec meczu?”, ale zdecydowanie przejął ciężar gry i udowodnił swoją przydatność w drużynie.

KS Morze Bałtyk, pomimo całkiem przyzwoitej grze, dobrym przyjęciu i w ogóle kilku bardzo dobrych akcjach w tempo, popełniło za dużo błędów własnych i za mało odważnie atakowało, żeby urwać chociażby set. Zabrakło przede wszystkim ogrania i boiskowego sprytu. A JW.? JW. 1749 ze stoickim spokojem wygrała mecz, trzymając młodych na dystans.