W pierwszym secie na parkiet w drużynie ENEI wyszli zawodnicy, którzy dwa sezony temu musieli pożegnać się z I ligą (po pamiętnej porażce z Wiko)...

Naprzeciwko stanął zespół, który udanie w ubiegłym sezonie grał w najwyższej lidze SALPS, teraz dodatkowo wzmocniony Gomezem, który jak zwykle wnosi do drużyn, w których gra nie tylko wysoki poziom ale i potężną dawkę humoru. Założeniem poczynionym przed tym setem było "nie przegrać" i to pewnie było głównym powodem niecodziennego wyniku jakim zakończyła się ta odsłona. Podczas jej trwania wynik wahał się między kilkupunktowymi prowadzeniami obu z zespołów aż do stanu 23:23 odkąd udało się nam dojść do wyniku 38:38, gdzie ENEA po groźbach pani sędziny, że zakończy ten set 40 oczkiem, zdecydowała się zrewidować swoje plany i szybko zdobyła 2 punkty.

W drugim secie pałające żądzą rewanżu Wiko uciekło niekoleżeńsko na kilka punktów a ENEI udało się zauważyć to zdarzenie dopiero przy stanie 17:9 (specjalnie aby nam to zakomunikować na boisko weszło dwóch naszych juniorów, a którzy to pozostali tam już do końca meczu). Prawdziwy Junior w tym czasie trzymał się drabinek zmożony jakimś lumbagiem. Rywali udało się dogonić przy stanie po 20 a później siłą rozpędu zakończyliśmy seta wynikiem 25:22.

Przedłużony set pierwszy dał nam mylne wrażenie, że to już koniec meczu a że tym razem nie było już nikogo kto w odpowiednim czasie powiadomiłby nas o tym i to właśnie było powodem, że set trzeci zakończył się wynikiem 25:22 (przy okazji żeby goście już tak nie wyjeżdżali z niczym).

W secie czwartym, stara siatkarska prawda o wyborze między wynikiem 3:0 a 2:3 (jak to na starą siatkarską prawdę przystało) okazała się zbyt stara na nasze młode kadry i ostatni set zakończył się wygraną ENEI, podobną różnicą punktów jak dwa poprzednie. Chęć łatwego do zapamiętania wyniku poszczególnych setów jest chyba jedyną przyczyną, dla której nie skończyliśmy tego seta o parę punktów szybciej.

W zespole gości na największe wyróżnienie zasłużył pan, który dobitnie po meczu tłumaczył znanej szczecińskiej sędzinie jaka to Krzywda spotkała jego zespół. Wśród gospodarzy na wyróżnienie zasługuje Jankes, który nie byłby sobą, gdyby nie wytłumaczył pobliskim piłkarzom nożnym na jakiej wysokości powinni kopać piłkę i w których kierunkach. Cały mecz, który w dużej mierze był próba sił między frakcjami znanego półprofesjonalnego zespołu PrrKońStał mógł się podobać (przy założeniu, że zadziwiająco liczna widownia pamiętała, iż jest to liga amatorska) a wynik pierwszego seta (40:38) czeka na śmiałków gotowych pobić ten rekord.