Zacznę od...końca. To była rzeź...Pierwszy raz w SALPS-ie nie tyle przegraliśmy mecz, co zostaliśmy upokorzeni przez mega zdolnych chłopaków UKS Błyskawica. Mecz trwał bodajże niecałą godzinkę a 20 punktów udało się Nam przekroczyć dopiero w 3 secie i tylko w nim były jakieś emocje...ale po kolei...

Przed spotkaniem nic nie zapowiadało tragedii (bo inaczej nazwać Naszą grę dziś nie sposób). Z Łobza przyjechał tym razem pełny bus (zawodnicy + kibice ze sponsorem (właścicielem knajpki "Cafe Duo") na czele. Na samym wstępie chciałbym im wszystkim podziękować za doping przez cały mecz pomimo, że w zasadzie w każdym z setów emocje kończyły się po przekroczeniu 10 punktów...Chciałbym jednocześnie przeprosić za żenadę w Naszym wykonaniu, którą po przejechaniu ponad 100 km byli zmuszeni przez wspomnianą godzinę oglądać...Mimo tego wytrzymali i Dziękuję im za to. No ale do meczu...
Set 1 wychodzimy mocno zmobilizowani i zostajemy praktycznie na samym wstępie sprowadzenie do parkietu...młodzież Pana Edwarda Wojneckiego można powiedzieć, że jak "złapała Nas za gardło" od samego początku tak nie puściła do samego końca. Set bez historii wygrany przez gospodarzy do 15.
Na drugą partię wyszliśmy z nastawieniem powalczenia i doprowadzenia choć do zaciętej końcówki, w których jak wiadomo różnie to może być, ale nic z tych rzeczy...fruwający odbiór zagrywki, fatalne rozegranie czy wreszcie nieskuteczność atakujących na siatce spowodowały, że w pewnym momencie na tablicy widniał np. wynik 22-9 dla UKS-u, który niesiony dopingiem swoich kolegów z ławki rezerwowych nie zwalniał tempa. Zmienność zagrywki (każdy z zawodników Błyskawicy stosował inny wariant tego elementu przez co Nasi przyjmujący kompletnie nie wiedzieli jak się ustawiać do kolejnej zagrywki a jeśli już było dokładne przyjęcie to rozgrywający gości (czyli JA:D) potrafił niedokładnie dograć nawet najłatwiejszą wydawać by się mogło piłkę), równo stawiany blok a szczególnie otwarte oczy w ataku czyli piłki przez atakujących Błyskawicy kierowane były zazwyczaj tam gdzie nie było żadnego gracza gości.
Set 3 był jak się później okazało ostatnią odsłoną starcia ubiegłorocznych trzecioligowców. Mniej więcej w jego połowie, gdy na parkiecie po raz kolejny pojawił się na ataku Kuba, zaczeliśmy stopniowo odrabiać stracony wcześniej dystans punktowy lecz gdy partia nieuchronnie zbliżała się ku końcowi nadal traciliśmy 3 pkt (22-19) i ostatecznie do końca meczu udało się uzbierać jeszcze tylko jedno oczko.
Podsumowując prawda jest taka, że wygrała dziś drużyna zdecydowanie lepsza w każdym elemencie siatkarsiego rzemiosła. Młodzież rozjechała Łobezian niczym drogowy walec, ani na trochę nie uśpiła swej czujności żeby nie pozwolić rozegrać się siatkarzom Cafe Duo. Mam nadzieję, że z tej lekcji siatkówki wyciągniemy wnioski, które zaprocentują w kolejnych spotkaniach a czekają Nas do końca rundy praktycznie same trudne mecze.