Mecz bez rewelacji. Drużyna PS bez swoich gwiazd: Cichego i Mieszka. PKS z kolei bez Ostrego i Kazika. Szanse wydawałoby się, że wyrównane. Jednak już od początku meczu mistrzowie z przed dwóch i trzech lat osiągnęli optyczną przewagę, którą utracili dopiero w końcówce trzeciego seta. W czwartym, grający na luzie zawodnicy PKSu kontrolowali przebieg meczu i pewnie wygrali całe spotkanie 3:1

Graliśmy całym składem. Na podwójne zmiany wchodził Jarek Makowski, które bardzo dobrze uzupełnił nieobecność Kazika. Świetnie rozrzucał piłki na skrzydła, gubił blok przeciwnika, nieźle radził sobie w obronie... Bardzo dobre spotkanie rozegrał Ćwirek, który cały mecz zagrywał z wyskoku i popsuł chyba tylko jedną zagrywkę, robiąc wcześniej kilka, jak nie kilkanaście asów. PS grał prostą siatkówkę, w 90% grając lewym skrzydłem. Chyba tylko Espadon potrafi grać tylko lewym i wygrywać. Po tym meczu wyklarowała nam się pierwsza czwórka, która będzie walczyła o tytuł. Moim zdaniem Espadon jest w tym momencie poza zasięgiem. Jeżeli ktoś może ich powstrzymać, to tylko oni sami (kłótnie, niesnaski...). Wiele wyjaśni runda zaległych meczy, kiedy PKS zagra z Pocztą i jeszcze raz z PSem. W przypadku naszego zwycięstwa i ewentualnego rewanżu nad Espadonem, może to my po raz trzeci wygramy SALPS? Ale do tego daleka droga, a przecież jeszcze jest nieobliczalny Univerek. Ciekawa wiosna nam się szykuje! Pozdrowionka